Mohammad Bagherzadeh:
درباره ماجرای #علی_لندی
می‌دانیم واقعیت ماجرا در چندین لایه حماسه و مداحی پوشانده شده [مثل همه تصاویر پایین این پست] اما ورای این‌همه قصه اصل خبر این است که:
پیک‌نیک خانه‌ای آپارتمانی در ایذه آتش می‌گیرد. با فریاد دو زن صاحب‌خانه، همسایه‌ها خبردار می‌شوند. علیِ نوجوان که مهمان خاله‌اش بود سرمی‌رسد..
?
گویا در لحظات اول پیرزن (که مادر شهید است) آسیب می‌بیند. پیرزن و دختر میانسالش از پیک‌نیک فاصله می‌گیرند.
علی که حدس می‌زند پیک‌نیک منفجر می‌شود سعی می‌کند آن‌را از پنجره پایین بندازد اما پیک‌نیک به لبه می‌خورد و به سینه‌اش برمی‌گردد…و جانِ عزیز #علی_لندی از دست می‌رود.
?
پس از این حادثه، به‌ناگه اصل حادثه و ده‌ها پرسش در غبار این قهرمان‌سازی گم می‌شوند؛ چرا این آپارتمان گاز نداشت؟ چه کسی مجوز سکونت داده‌است؟ آتش‌نشانی کجا بود؟ و..
عجیب‌تر اما قهرمان‌سازی از رفتار خطرناک، هیجانی و ناآگاهانه یک کودک است.
به خانواده لندی باید تسلیت گفت اما ستایش یک رفتار و قهرمان‌سازی از فاعل آن حرکت یعنی ترویج آن.
?
پرسشی ساده و هدف اصلی بحث: آیا خیل ستایش‌گران و قهرمان‌سازان به فرزند یا کودک عزیزان خود، چنین توصیه‌ای می‌کنند؟ آیا حاضرند این رفتار به عنوان یک وظیفه، اجباری شود یا دست‌کم وظیفه اخلاقی لحاظ شود؟
تمام.
Mbagherzadeh1
? @Vah
