برخی اصلاح‌طلبان از ترامپ خواسته‌اند دهانش را ببندد و درباره حکم اعدام سه نفر چیزی نگوید. این واکنش عجیب نیست، سابقه دارد. همین گروه از فعالان وقتی سپاه تروریست اعلام شد، گفتند من سپاهی‌ام یا لباس سپاه پوشیدند. این منطق و رفتار هم مغلطه است، هم بی‌ارزش.
بی‌ارزش از این نظر که این اکت سیاسی را کسی تحویل نمی‌گیرد. از نظر خامنه‌ای و اصولگرایان و سپاه اینها برای فاطی تنبان نمی‌شود و از نظر انبوهی از مخالفان نظام این حرفها مفت نمی‌ارزد. حالا ممکن است بگویید بله! نفع ندارد ولی ارزش اخلاقی دارد. این را هم ندارد، چون مغلطه است.
مردمی که دی۹۶ و آبان ۹۸ به خیابان آمدند، از تحریم خبر داشتند، ترامپ را می‌شناختند ولی در خیابان ایستادند و گفتند «دشمن ما همین جاست». یعنی درک عمومی مردم معترض هم از این تحلیل‌ها و ژست‌های کهنه عبور کرده و به همین جهت شعار دادند: «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا».
به‌نظرم کثیری از اصلاح‌طلبان نه در سال ۸۸ که در دهه ۶۰ گیر افتاده‌اند. آرمان‌شان اجرای بدون تنازل قانون اساسی است، رئیس‌جمهور محبوب‌شان نخست‌وزیر امام است و رهبر رویایی‌‌شان نوه امام. این درجا زدن مثل یک باتلاق آنها را در خود می‌کشد و می‌کُشد، از اینجا رانده و از آنجا مانده.