۱- حامد اسماعیلیون نوشته «شرارتی به اسم جمهوری اسلامی که از رسوایی باکی ندارد». این جمله، جمله مهمی است. فردی که باور به این جمله دارد، ذات جمهوری اسلامی و قانون اساسی‌اش را «شر» و «شرور» می‌داند، چون شامل تبعیض، اجبار، ظلم، انحصار و استبداد است.
از این منظر امکانی برای اصلاح چنین ماهیتی نیست و چاره‌ای جز برانداختن آن وجود ندارد. این دیدگاه همچنین می‌گوید جمهوری اسلامی هم رسواست و هم به رسوایی عادت کرده، از رسوایی اعدام‌های کردستان تا قتل‌عام تابستان۶۷، از رسوایی عملیات کربلای۴ تا جنایت سوریه …
از رسوایی کهریزک تا سرکوب ماهشهر،
از رسوایی تولید اورانیوم در زیر زمین تا تولید مستعان ۱۱۰، از رسوایی دیدن عکس خمینی در ماه تا رسوایی حمله اجنه، از رسوایی بهایی‌کشی تا رستوران میکونوس، از رسوایی کهریزک تا کشتار کودکان در آبان۹۸ …
از رسوایی قتل‌های زنجیره‌ای تا خودکشی در زندان، از رسوایی قتل زهرا کاظمی تا شکنجه و قتل ستار بهشتی، از رسوایی رتبه اعدام تا توقیف مطبوعات، از رسوایی محسن رفیق‌دوست تا فساد بنیاد تعاون سپاه، از رسوایی انبار تورقوزآباد تا شکنجه مازیار ابراهیمی …
رسوایی امام زمان مشایی تا ظهور دوباره چاوز، از رسوایی سینما رکس تا سرنگون کردن هواپیمای اوکراینی، از رسوایی فاطمه قائم‌مقامی تا پرونده سعید طوسی، از رسوایی جعل مدرک کردان تا بورسیه‌های تقلبی، از رسوایی انتخابات ۸۸ تا سرکوب دی۹۶ …
۶- از رسوایی فساد برادر لاریجانی تا همسر قاسم سلیمانی، از رسوایی روغن بنفشه تا شاش گرم شتر و.. به هر حوزه و رده و مقامی در جمهوری اسلامی بنگری، آلوده است و به این آلودگی عادت کرده. پس در چنین نظامی نه اراده اصلاح موجود است و نه ابزار اصلاح. جمله حامد اسماعیلیون را دوباره بخوانید.
