گالوم نباشیم! «من می‌دونستم!»، «بِهت گفتم نرو»، «نگفتم؟»، «دیدی گفتم!»، «چرا رفتی؟»، «حالا چرا برگشتی؟!» و غیره را بی‌خیال شوید. شرایط برای این افراد همیطوریش هم قمر در عقرب هست، سر جدتان بدترش نکنید!
واقعا لزومی ندارد اخبار و جملات منفی درباره کرونا،آمار مرگ و میر، «اتفاقا فامیل ما هم گرفت بنده خدا پریروز مُرد»، «وای خدااا! این چه بدبختی‌ای بود گرفتارش شدید!»، «خدا به داد بچه‌تون برسه!» را به فرد مبتلا و خانواده‌اش منتقل کنید. شخصا فکر می‌کردم جزو بدیهیاته ولی نیست گویا!
اگر از اقوام، دوستان و همکاران نزدیک بیمار و یا خانواده‌اش هستید، طرف را کلا دایورت نکنید! در نگاه فرد بیمار و اطرافیانش بی‌توجهی محضِ آدم‌ها، کار خیلی زننده‌ای است. حداقل با یک پیام، نشان دهید که به یادشان و کنارشان هستید. در عین حال برای احوال‌پرسی و اینکه «الان حالت چطوره؟» تماس‌های نان‌استاپ و مکرر نداشته باشیم. ماکروویو نیست که! دوره‌اش باید طی بشه.
احتمالا یکی از مشکلات برای فرد مبتلا و فرد یا افرادی که از او نگهداری می‌کنند تهیه اقلام بهداشتی و مواد ضدعفونی کننده برای ضدعفونی محل اقامت و گذراندن ایام با فرد مبتلا با کمترین ریسک ممکن است. اگر راه داردبا هماهنگی خودشان برای‌شان اقلام بهداشتی وضدعفونی‌کننده ارسال کنید.
اگر در خانه‌ای که ساکنین‌اش در آن قرنطینه شده‌اند کودک هم حضور دارد، ارسال هدیه‌های کادوپیچ شده [هر چند کوچک] روحیه بچه‌ها رو زیر رو می‌کنه.
ما از شرایط بیمار، زمینه‌ها و بیماری‌های احتمالی دیگرش خبر نداریم. لذا احساس خود دکتربینی نداشته باشیم و برای خلق‌الله، نسخه نپیچیم. یکهو دیدی قوز بالا قوز شد!
بیمار و خانواده‌اش به واسطه مبتلا شدن به کرونا، کارشناس و متخصص این بیماری نشده‌اند! لذا برای آگاهی از راه‌های پیشگیری و درمان بیماری کرونا بهتر است با شماره تماس ۴۰۳۰ یا پزشکان متخصص تماس بگیریم!
نهایتا اینکه در گرفتاری‌ها، چیزی که پر رنگ‌تر از همیشه به یادگار می‌مونه، روابط انسانی و محبت آدم هاست. فراموشش نکنیم.
موسی راوندی، نویسنده و روزنامه‌نگار
