امروز سالگرد فاجعه انفجار قطار نیشابور است(۲۹بهمن ۱۳۸۲). دومین تراژدی بزرگ در زمستانِ تلخِ ایران؛ اندکی پس از بم. این یکی از مهیب‌ترین حوادث ریلی جهان است؛ روزی که صدها نفر زنده زنده مردند.
۹:۳۵ صبح؛ پنج ساعت بعد از شروع حادثه، حریق فروکش می‌کند. مدیران، فرمانداران مشهد و نیشابور، مردم و نیرو‌های امدادی و آتش نشان دور هم جمع می‌شوند تا پایان آتش سوزی را اعلام و عکسی به یادگار بگیرند اما ناگهان یک انفجار مهیب، تمامِ معادلات را بر هم می‌زند.
انفجار، چرخ‌های قطار را تا شعاعِ دو کیلومتری پرتاب و موجِ حاصل از آن، تمام خانه‌ها در روستا‌های اطراف را آوار می‌سازد؛ تا ۲۰ کیلومتری کشته می‌دهد و حتی در مشهد، درحالی زلزله۵.۳ ریشتری ثبت می‌شود که شیشه‌های برخی خانه‌ها نیز شکسته.
هرکس آنجا بود در دم جان سپرد. بیش از ۳۵۰ کشته و صدها زخمی طبق آمار رسمی ثبت شده.
فاجعه نیشابور در روزگاری رقم خورد که خبری از فضای مجازی نبود.. مدیران از پاسخگویی طفره رفتند و تا امروز، هیچکس دقیق نمی‌داند که چه چیزی در آن قطار حمل می‌شد؟! محموله‌ای که توانسته معادل ۱۸۰ تن TNT انفجار ایجاد کند.
